Modern Külkedisi

Bu sabah, çok yakın zamanda yaşanmış iki modern ‘külkedisi’ hikayesi aktarmak istiyorum:

İlki Rusya’da geçen sene yapılan belediye başkanlığı seçimlerinde, Moskova’nın yaklaşık 400 km kuzeydoğusundaki küçük Rus kasabası Povalikhino’da geçiyor. Rusya’da yasalar gereği, seçimin demokratik ve geçerli olabilmesi için en az iki adayın seçime gitmesi gerekiyor. Mevcutta belediye başkanı, beş senedir başkanlık yapmış olan, Putin’in partisinden Nikolai Loktev, usulen karşısına aday çıkartabilmek için belediyede temizlik görevlisi olan Marina Udgodskaya’ya teklifte bulunuyor. Udgodskaya kabul ediyor ve herhangi bir seçim propagandası yürütmüyor. Seçim sonuçları ise oldukça şaşırtıcı, ezici bir üstünlükle seçimi kazanan Marina Udgodskaya oluyor! Temizlik görevlisi olarak girdiği binaya bu kez Belediye Başkanı olarak atanmış oluyor.

İkincisi ise, Ukrayna’da 2019 Cumhurbaşkanlığı seçiminde geçiyor. Ülkede sevilen bir dizi var o sıralar, adı : ‘Halkın Hizmetkârı’. Dizinin tanıtımı: “Halkın içinden, dürüst, prensip sahibi ve akıllı biri devlet başkanı seçilirse ne olur?” cümlesiyle başlıyor ve tarih öğretmeni Vasiliy Goloborodko’nun sıradan biriyken devlet başkanı seçilmesini konu ediyor.

Başkan Goloborodko, bisikletle koruma ordusu olmadan gezen, dürüstlüğü elden bırakmayan biri, çok kısa sürede halkın sevgilisi oluyor. Goloborodko’yu canlandıran Ukrayna’nın ünlü komedyeni Volodimir Zelenski 2019 başına kadar apolitik tavrını bozuyor ve halkın desteğini alarak seçime adaylığını dizinin adını taşıyan partisinden aday olarak koyuyor.

Gelen sonuçlara göre ise dizi gerçek oluyor ve %73.21 gibi açık ara bir oy oranıyla ülkenin yeni başkanı oluyor.

Halk Külkedisini seçerken ya mevcut sisteme tepkisini çok kat’i bir tavırla iletiyor ya da umudunu hiç denenmemiş olana bağlıyor. Dünya’nın küllerinden doğmak için ya Külkedisine ihtiyacı var, ya da sihirli değneğe!

Küçük bir şirket yönetimine baktığımızda ise, Külkedisi masalının nadiren yaşanabildiğini görüyoruz. Satranç metaforuna oturtup, yeniden değerlendirelim: Bildiğiniz üzere satrançta en zayıf taş piyondur. Ama piyonun şöyle bir özelliği bulunuyor: karşı sahaya geçtiğinde şah hariç istediği bir taş olabiliyor. Yani her piyonun içinde potansiyel bir vezir vardır. Tabii bunun için uzun bir yol kat etmesi gerekmektedir. Sabırla, azimle, strateji ile, zeka ile. Bununla birlikte piyonun büyük de bir handikapı vardır: en değerli taş olan şah’a bakıp kıyas yaparak “ben de onun gibi tek kare ilerleyebiliyorum, çapraz yiyebiliyorum” diye ona öykünerek hareket ederse yolun ortasında feda edilebilir. Çünkü satrançta geriye doğru hareket edemeyen tek taş piyondur ve o yüzden savunmasızdır. Geriye dönüp hatalarına bakabilmek ise önemli bir meziyettir. Şirketlerin yönetim şemasını satranç gibi düşünürsek, çoğu personel piyon olarak işe başlar ve performansına göre kimisi yolun ortasında oyuna yani işine veda eder, kimisi stratejik bir hamle ile oyun kazandırır, kimisi azimle karşı sahaya geçer yani kariyer basamaklarını bir bir tırmanarak önemli noktalara gelebilir. Burada dikkat edilmesi gereken tek nokta, aynaya bakıp içindeki potansiyeli dışarı çıkartabilme ferasetini gösterebilmektir. Piyonun şansı ve yetenekleri, genellikle yönetsel kademede, uzun bir yolu yürüyerek en fazla ikinci adam olabilmek ile sınırlı kalacaktır. Buna koalisyon da diyebiliriz.. 🙂

Wissler’e göre kültür, bir halkın yaşama tarzıdır. Bana kalırsa, kültür hem yaşam hem de seçimle ilgilidir..

Keyifli, mutlu bir gün dileğiyle,

Sevgilerle 💖