TAŞ YORGANLARDAKİ MUTLULUK

Hayatı boyunca bir defa da olsa köy tecrübesi yaşamış bir çocuğun sanırım en büyük kabusu, kendi ağırlığından çok daha fazla, içinde yün olduğu iddia edilse de o yaşlarda “beton” olarak algılanan atlas yorganlarda uyumaktır. (Tabii bir de bunun ekürisi vardır: 2 metre uzunluğunda, gene taştan yapılmış yastık 🙂 )

Soğuk kış gecelerinde ya da yaz aylarında “buranın gecesi serin olur” diyerek üste örtülen bu yorganların içine girildiğinde naftalin kokulu buz gibi bir hava sizi karşılar. Yorgandan verim alabilmek için önce sizin onu ısıtmanız gerekmektedir. Aa, unuttum: aslında yatağa girmeden önce nasıl yatacağınıza dair plan yapmalısınız, zira içine girdikten sonra manevra kabiliyetsizliğiniz deli gömleğinde bile yoktur 🙂 “Yatak hapisliği” diyordum buna, babaanne, anneanne, anne, hala, teyze v.s gibi gardiyanlara ihtiyaç duyulmayan bir mahpusluk. Sabah olduğunda ise sıcaklığından mı, korunaklığından mı, güven duygusundan mı, üstünüzdeki ağırlığın altında ezilmiş olmanızdan mı yoksa mükemmel bir uyku ziyafeti çektiğinizden dolayı mı bilinmez, bir türlü çıkmak istenilmez o yataktan. Çok sonradan anladım “Yattım Allah taş gibi, kaldır beni kuş gibi” çocuk duasının bu tecrübeyi yaşamış olanlar tarafından çıkarıldığını 🙂 Ve yıllar sonra Mitolojiye merak saldığımda fark ettim ki, Zeus tarafından omuzlarında gökkubeyi taşıma cezası verilen Atlas’ın çocukları da atlas yorganı taşımakla cezalandırıldı. Yani aslında hepimiz Atlas’ın çocuklarıyız 🙂 (Bu kısım tabii ki uydurma)

Mizah kısmı bir tarafa gerçekten de bilim adamları tarafından yapılan araştırmalar sonucunda ağır yorgan ve battaniye kullanımının insomnia, otizm, depresyon, anksiyete gibi olumsuz vakalara iyi geldiği kabul edilmiş.

https://theinventory.com/this-15-pound-blanket-helped-rewire-my-brain-1819834214#_ga=2.149533430.1119145029.1519573246-319711706.1471388436

https://www.businessinsider.com/ynm-weighted-blanket-review-2018-9?

https://www.tandfonline.com/doi/abs/10.1300/J004v24n01_05

İşte bu sebeple şimdilerde “weighted blanket” ismi verilen yorgan ve battaniyeler Batı dünyasında son derece revaçta.

Bunun nedenlerini şöyle açıklamışlar: Yorganın yarattığı basınç, serotonin hormonunun salgılanmasına sebep oluyormuş. Yani yorganın yarattığı ağırlık ve sarmalama hissi, anne karnındaki ve kucağındaki güvenliği anımsatarak beyinde oksitosin salınımı artırıyor ve bu durum insanı huzurlu ve güvende hissettiriyor. Bunun için de oran olarak kişinin kilosunun 1/10’u ağırlığında bir yorgan kullanılması uygun görülmüş.

Burada benim dikkatimi çeken asıl olay “sarılma” hissi. Gerçekten de insan eylemleri içinde en “gerçek”, en “teklifsiz”, en “sıcak” ve en “yoğun” eylem sarılmaktır. Hiç düşündünüz mü, insan üzgün, yorgun, moralsiz v.s olduğunda yatakta neden cenin pozisyonunda yatar? Çünkü anne karnını özler, birinin onu sarmasını, ona sarılmasını ister. Yaşadığımız pandemiden dolayı en mahrum kaldığımız ihtiyaç sanırım sarılmak. Yeni yıl sevdiklerimizi coşkuyla sevip sarmaladığımız bir dönem olur umarım. Zira buna her zamandan daha çok ihtiyacımız var…

Paulo Coelho’nun sarılmaya dair çok güzel bir tanımı vardır:

“İnsanlık kadar eski olan bu hareket, iki vücudun kavuşmasından çok daha fazlasını ifade eder. Sarılmanın anlamı şudur: sende bir tehlike sezmiyorum, yanında olmaktan korkmuyorum, rahatlayabilir, kendimi yuvamda hissedebilirim, beni koruyan ve anlayan birisi var. Bizde birine isteyerek her sarıldığımızda ömrümüzün bir gün uzadığına inanılır. Lütfen, şimdi sarıl bana.”

Anneannelerin, babaannelerin bir bildiği varmış diyerek yazıyı Yaşar Kemal’in şu sözünü değiştirip bitirmek istiyorum. (Ustaya saygısızlık olmaz umarım)

O güzel yün yorganlar o güzel “yüklük”lerde yok olup gittiler. Yastığın tüyüne, yorganın sentetiğine kaldık 🙂

Sevdiklerimize sarılabildiğimiz, kar tanelerini görebildiğimiz normal bir sene dileğiyle 🙏

Sevgilerle 💖